Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Συνήθως όλους όσοι κείνται μακριά από την ελεύθερη αγορά, την ιδιωτική οικονομία ή γενικώς έχουν λελυμένο το εισοδημάτικό τους πρόβλημα δεν θα τούς ακούσεις να κόπτονται και ιδιαίτερα για όσες νομοθετικές μεταβολές αποδεκατίζουν ολόκληρες επαγγελματικές κατηγορίες ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα τους. ‘‘Αφού η φωτιά δεν έφτασε εισέτι στο δικό μας χωράφι, για ποιό λόγο να έρθουμε σε ρήξη με την κυβερνώσα τάξη;’’ θα εσκέπτετο πονηρώς τις ιδιώτης. Κι όμως, πέραν της δικής μας προσωρινώς τακτοποιημένης και βολεμένης καταστάσεως, υπάρχουν συμπολίτες μας που σφαδάζουν από την φορολογική αδικία, την εργασιακή εκμετάλλευση και τον οικονομικό στραγγαλισμό από μία αδίστακτη πολιτεία που εχθρεύεται κάθε ελεύθερη ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητος. Μετά τη μνημονιακή λαίλαπα, τις οριζόντιες πολιτικές λιτότητος, την καθολική αύξηση φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών, την κατά την πανδημική απάτη μετάτροπή μας σε επαίτες επιδομάτων και την απροσμέτρητη ακρίβεια στην ενέργεια και τα αγαθά πρώτης ανάγκης, έρχεται τώρα μία νέα νομοθετική πρωτοβουλία της καθεστηκυίας ελιτοκρατίας που σιτίζεται σκανδαλωδώς πλουσιοπάροχα και εξοργιστικά πολυτελώς από τον κρατικό κορβανά να κατακρεουργήσει τους ελευθέρους επαγγελματίες και δη τους υπηρέτες της Θέμιδος, τους κοινωνούς του Δικαίου, ημάς τους δικηγόρους.
Ανάμεσα στους μύθους που έθρεψαν δεκάδες γενεές ραγιάδων, όπως εκείνον του Κοπροτεχνείου, το οποίο εόρτασε προχθές η κοινή γνώμη έμπλεη επαισχύντων ψεμάτων και ιστορικής αυταπάτης, κατήνεγκε να επικρατήσει και το παραμύθι του ευκατάστατου δικηγόρου, μιάς δήθεν προνομιακής συνομοταξίας επαγγελματιών, οι οποίοι απολαμβάνουν τάχα μία άνετη γεμάτη αφθονία, πλούτη και παροχές ζωή, η οποία τούς κατατάσσει -υποτίθεται-σε μία ανώτερη ταξική βαθμίδα με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Τούτο το άριστα καρφωμένο στο αριστερόστροφο υποσυνείδητο του λαού μας μύθευμα εφάνη προσφάτως εξόχως πολύτιμο στους σχεδιασμούς των νεμομένων την δημοσία εξουσία, οι οποίοι καταχρώμενοι τα αποθεματικά των ταμείων αποζητούν τρόπους πλέον, για να απορροφήσουν πόρους, κλέβοντας βαρειά τους ελευθέρους επαγγελματίες, τους οποίους ευρίσκουν την αγαστή ευκαιρία να γονατίσουν οριστικώς, καθιστώντάς τους εξαρτωμένους ζητιάνους του πατερναλιστικού κράτους. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο έχει θέσει σε δημόσια διαβούλευση η κυβέρνηση, εισάγει ευθέως έναν νέο τρόπο τεκμαρτής φορολογήσεως για όλους τους ασκούντες ατομική επιχείρηση, σύμφωνα πιά μ’ ένα ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος, το οποίο υπολογίζεται με τη σειρά του με την εντελώς αυθαίρετη, άκαιρη και διόλου συμβατή με την αγοραστική δύναμη των πολιτών βάση του ετησίου κατωτάτου μισθού, με επιπλέον υπέρμετρες προσαυξήσεις. Αύτη η μεθόδευση άγει εκ του αποτελέσματος σε εξωφρενικές υπερφορολογήσεις ανύπαρκτων εισοδημάτων συναδέλφων, παραβιάζοντας ευθυβόλως και καταφώρως το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει τη φορολόγηση με βάση την πραγματική φοροδοτική ικανότητα και επιβάλλει τη φορολόγηση του καθαρού κέρδους, όπως αυτό προκύπτει μετά την έκπτωση των δαπανών από τα ακαθάριστα έσοδα. Κι ενώ οι Δικηγόροι είναι η μόνη κατηγορία ελευθέρων επαγγελματιών και επιστημόνων που προκαταβάλλουμε φόρο, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ για την αμοιβή μας, μέσω των γραμματίων προεισπράξεως, η πολιτική ηγεσία επίορκη εν σχέσει με τις προεκλόγικές της δεσμεύσεις για φοροελάφρυνση και γενναία οικονομική στήριξη του κλάδου μας, ο οποίος υποφέρει από τις αλλεπάλληλες δαπάνες και τα τρέχοντα έξοδα της σκληρής καθημερινότητος, για να συντηρήσουμε το γραφείο μας και να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί, επιλέγει να μάς ισοπεδώσει δια παντός, τιμωρώντας την απόφασή μας να εργαστούμε ως κύριοι του εαυτού μας κι όχι ως έμμισθα υποζύγια του κάθε εργοδότη πολυεθνικών, πολλώ δε μάλλον του Δημοσίου. Η τεχνοφεουδαρχική νομενκλατούρα, η οποία μεταξύ άλλων -ειρήσθω εν παρόδω- επιβάλλει επί ποινή νέων φορολογικών επιβαρύνσεων την υποχρεωτική κάλυψη αγορών αγαθών με ηλεκτρονικές πληρωμές, εξαναγκάζοντάς μας σε μία βίαιη ψηφιοποίηση κάθε φάσματος στις οικονομικές συναλλαγές και προαλείφοντας ως εκ τούτου την αχρήματη κοινωνία της απόλυτης ηλεκτρονικής επιτηρήσεως, επιδιώκει την ταπεινωτική υπαλληλοποίηση της μάχιμης δικηγορίας με τη συγκέντρωση των δικηγόρων σε μεγάλες δικηγορικές εταιρείες εγγεγραμμένες στο ΓΕΜΗ, μη καταλείποντας κανένα περιθώριο για αυτόνομη διατήρηση γραφείου παροχής νομικών υπηρεσιών, χωρίς την εξευτελίστική μας καταδίκη στην πενία, τα χρέη και την απαξίωση της επαγγελμάτικής μας αξιοπρέπειας. Σε απλούστατα ελληνικά, εξωθούμαστε αναφανδόν στην αμετάκλητη εγκατάλειψη του λειτουργήματός μας και τη συστηματική υπάγωγή μας σε καθεστώς εργασιακής σκλαβιάς.
Ερχόμενος κανείς αντιμέτωπος με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας που δεινοπαθεί, αγωνίζεται και ματώνει από τις θυσίες, την κούραση και την ταλαιπωρία, για να πληρώσει λογαριασμούς, να σταθεί τυπική και σύννομη στις υποχρεώσείς της και να προσφέρει το καλύτερο δυνατόν στα παιδιά της, αντιλαμβάνεται πόσο φθηνές, ασήμαντες και αδιάφορες είναι όλες οι προτεραιότητες της μπουρζουαζίας που διοικεί αυτόν τον τόπο, αποκεκομμένη από την βαρβαρότητα της αβάσταχτης καθημερινότητος. Έχουμε απέναντί μας μία επικίνδυνη κάστα αρχόντων, η οποία αποπειράται να αφαιρέσει σταλινικώς όλες μας τις ατομικές ελευθερίες, για να μάς μετατρέψει σε επιδοματίες πραιτωριανούς που θα προσκυνάμε, θα ομνύουμε και θα λογοδοτούμε στο ίδιο αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα. Το ελεύθερο επάγγελμα είναι, χωρίς αμφιβολία, το τελευταίο κάστρο υπερασπίσεως της οικονομικής ελευθερίας των πολιτών, γι’ αυτό και οφείλουμε να το διαφυλάξουμε με σθένος από την άλωση ενός καθεστώτος που μισεί θανάσιμα την έννοια της Ελευθερίας.
